Rakyat Malaysia
menyambut hari kemerdekaan ke 57 tahun ini.Menurut Dato Sri Ahmad
Shabery Cheek, Me nteri Komunikasi dan Multimedia, sambutan kemerdekaan kali
ini adalah sambutan dari 57 ke 57 bertemakan ‘MALAYSIA Di sini Lahirnya Sebuah
Cinta’. Tema ini amat sesuai dan relevan bagi tahun ini kerana kebelakangan ini
semangat cintakan negara didapati semakin terhakis. Malah kajian tahap patriotik rakyat Malaysia yang
dilakukan diLembah Kelang baru-baru ini menunjukkan tahap patriotisme rakyat semakin
berkurangan. Patriotisme adalah satu
sentimen nasional menekan kepada aspek kesetiaan dan kecintaan yang mendalam kepada negara. Seseorang warga negara yang
tingginya tahap patriotism dan semangat cinta kepada negara akan sanggup
menggadai nyawa diri demi negara . Malah kecintaan kepada negara adalah asas
utama untuk memastikan negara terus bebas dan merdeka dari sebarang bentuk
penjajahan. Tema tahun ini diharapkan akan melahirkan semangat kecintaan
terhadap negara dalam hati semua rakyat Malaysia.
Pemimpin-pemimpin
terdahulu yang berjuang untuk mencapai kemerdekaan didapati lebih mementingkan perpaduan antara kaum
daripada kepentingan kaum yang mereka mewakili. Budaya yang diamalkan oleh
pelopor kemerdekaan semakin terhakis dikalangan kaum muda dewasa ini malah ada pihak yang mengasuh golongan muda
menafikan perjuangan dan pengkorbanan pemimpin-pemimpin terdahulu yang terdiri
daripada pelbagai kaum dalam mencapai kemerdekaan.
Pemimpin dan
masyarakat terdahulu rela menepikan kepentingan diri dan kaum masing-masing
malah sejarah membuktikan ada sesuatu kaum tertentu sanggup melepaskan hak-hak
yang mereka mewarisi turun temurun kerana lebih mementingkan semangat
berkongsi dan hidup bersama dengan lain-lain kaum dalam negara yang
tercinta ini. Cinta dan setia kepada negara
telah menjadi pertimbangan yang utama dalam mendekati sebarang isu yang
dihadapi oleh rakyat.Semangat tolakansur dan kerjasama antara kaum yang dizahirkan oleh masyarakat dan pelopor
kemerdekaan harus dijadikan warisan yang
perlu diasuh dan pelihara oleh setiap warga Malaysia.
Memandangkan
pelopor kemerdekan membentuk negara ini atas premis semangat kerjasama dan pengorbanan, maka
wajarnya generasi muda menyingkap kembali sejarah kemerdekaan negara kita agar mereka
dapat memahami semangat
kerjasama, pengkorbanan dan pendekatan
sederhanaan malah pandangan jauh yang
dizahirkan oleh pemimpin-pemimpin terdahulu dalam menghadapi cabaran dan
halangan dalam mencapai kemerdekaan.
Sejarah
mengajar kita bahawa negara ini (Tanah Melayu) pada satu ketika pernah
ditakluki dan dijajah oleh Portugis, Belanda dan kemudiannya Inggeris. Empayar
Inggeris didapati menakluki dan menjajah sebahagian besar negara dalam dunia
dengan strategi yang tersendiri dan Tanah Melayu tidak dikecualikan.
Pihak
Inggeris menggunakan pelbagai starategi untuk menjajah sesebuah negara.
Inggeris mempertopengkan East India Company, sebuah syarikat perdagangan India
untuk menakluki benua India. Umumnya , syarikat East India mohon kebenaran Raja-Raja India untuk
membenarkan mereka berdagang diIndia. Sekiranya permohonan mereka tidak
dilayan, maka mereka berperang dengan Raja-Raja India. Peperangan Plassey pada
tahun 1757 merupakan titik tolak Inggeris berperang dengan Raja-Raja India dan
terus menakluki tanah jajahan Raja-Raja India. Inggeris memerintah India
sehingga tahun 1947. Pada asalnya
Inggeris masuk India hanya untuk menjalankan perniagaan tetapi pada akhirnya
mereka mengalah dan menghalau pemerintah pribumi dan mengambil alih India dan
letak India dibawah pentadbiran jajahan
British.
British
menggunakan strategi yang sama untuk menakluki
Tanah Melayu. Inggeris masuk Tanah Melayu dengan alasan membantu
Raja-Raja Melayu dalam soal melindungi
mereka dan tanah jajahan mereka daripada ancaman luar. Inggeris memujuk Raja-Raja Melayu untuk
menandatangani perjanjian-perjanjian tertentu
dengan Inggeris agar Inggeris dilantik sebagai penasihat Sultan. Perjanjian Pangkor merupakan satu perjanjian yang ditandatangani pada tahun 1824
antara Inggeris dan Raja Melayu yang membuka tirai untuk penjajah Inggeris
campur tangan secara terus dalam pentadbiran Tanah Melayu. Akhirnya seluruh
Tanah Melayu jatuh ke tangan British dan Tanah Melayu menjadi sebuah negara
naungan British.
Penjajahan
British diTanah Melayu diganggu apabila tercetusnya Perang Dunia kedua dan
kemasukan tentera Jepun. Jepun membuka
mata rakyat Asia bahawa British bukanlah satu kuasa besar yang tidak boleh
dikalahkan oleh orang Asia. Namun, kekalahan Jepun dalam Perang Dunia
kedua boleh dikatakan telah mengubah
corak pemikiran dan politik Tanah Melayu.
Tamatnya
Perang Dunia Kedua, pihak Inggeris kembali ke Tanah Melayu bersama satu sistem
pentadbiran baru. Inggeris cuba memperkenalkan satu sistem kerajaan baru yang
dikenali sebagai ‘Malayan Union
(MU)’. Pihak Inggeris menghantar Sir Harold Mac Michael pada 20.10.1945 untuk
mendapat persetujuan daripada Raja-Raja Melayu untuk melaksanakan MU. Raja-Raja
Melayu dilaporkan dipaksa oleh Inggersi untuk menandatangani MU.
MU
dikuatkuasakan oleh Inggeri di Tanah Melayu pada 1 April 1946 dan Sir Edward
Gent dilantik sebagai Gabenor. MU mainkan peranan penting dalam sejarah Tanah
Melayu kerana pelaksanaan MU oleh Inggeris
telah membangkitkan orang Melayu bersatu dan mempertahankan kuasa politik mereka dan
Institusi Raja-Raja Melayu di Tanah Melayu.
Kaum Melayu melihat MU sebagai satu usaha Inggeris untuk menghakis kuasa politik orang Melayu ditanah
mereka sendiri. Menurut MU, Raja-Raja Melayu dihendaki serah kuasa politik mereka kepada British. Negeri-negeri
yang tiada Raja Melayu, seperti negeri Melaka, Pulau Pinang digabungkan dengan
negeri –negeri Tanah Melayu dan diletakkan dibawah seorang Gabenor British.
Raja-Raja Melayu hanya menjadi Raja-Raja ke Hormat dan jaga hal ehwal agama
Islam. Status orang Melayu adalah sama
taraf dengan status kaum bukan Melayu atau kaum yang dibawa masuk oleh British
ke Tanah Melayu. Kaum Melayu hilang hak
keistimewaan, hak sebagai anak pribumi atau bumiputra yang mereka mewarisi
sejak zaman kesultanan Melayu iaitu sebelum zaman penjajahan British.
Apakah
kaum Melayu pada ketika itu berdiam diri melihat status keistimewaan dan
hak kuasa politik mereka hilang
begitu sahaja atau kaum Melayu diletak samataraf dengan orang bukan Melayu?
Orang Melayu tidak berdiam diri malah bersatu apabila mereka sedar kepentingan
dan hak mereka diancam oleh orang luar atau kuasa luar. Orang Melayu yang
pecahbelah dengan pelbagai sentimen
kenegerian sabelum itu bersatu apabila melihat realiti didepan mata mereka.
Mereka sedar MU merampas kuasa Raja-Raja Melayu dan hak politik orang Melayu.
Dengan
itu, pengisytiharaan MU telah membakar semangat nasionalisme dikalangan orang
Melayu dan orang Melayu dari Utara ke Selatan Tanah Melayu telah bersatu bangit
memprotes pelaksanaan MU. Mereka mendesak Inggeris menarik balik sistem MU dan
digantikan dengan satu sistem yang boleh memartabatkan status keistimewaan dan hak politik orang Melayu sambil
menobatkan semula kuasa Raja-Raja Melayu sebagai pemerintah di negeri mereka masing-masing.
Melihat
bantahan hebat dan sentimen kemarahan yang membakar dikalangan orang Melayu
terhadap MU, penjajah British menarik balik MU dan menggantikan MU dengan satu
sistem pemerintahan yang dikenali sebagai pentadbiran “Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu” pada 21 Januari 1948. Sistem
ini mengembalikan status keistimewaan
orang Melayu yang mereka mewarisi sebelum datangnya pihak Inggeris ke Tanah
Melayu. Semangat nasionalisme dikalangan orang Melayu yang jitu didapati
menyatupadukan kaum Melayu dan gterus memperjuang
untuk kemerdekaan Tanah Melayu daripada penjajahan British.
Dalam
pada itu, kaum India yang dibawa masuk Ke Tanah Melayu oleh penjajah British
dipengaruhi oleh semangat perjuangan kemerdekaan di negara asal mereka.
Orang India di negara asal mereka
berjuang untuk kemerdekaan India daripada Empayar Bitish. Kaum Cina di Tanh
Melayu pula lebih berhasrat untuk
menetap di Malaya kerana mereka kurang senang dan selesa dengan sistem politik Komisnis di Tanah besar Cina, negara
asal mereka. Faktor orang India terpengaruh dengan perjuangan menentang British
di India dan faktor penolakan Cina terhadap sistem kerajaan Kominis di Tanah
besar Cina telah mendorong mereka
bersama orang Melayu berjuang menuntut kemerdekaan Tanah Melayu. Semangat
kemerdekaan yang meniup kencang dikalangan kaum Melayu, Cina dan India pada
ketika itu telah mendorong pemimpin-pemimpin kaum Melayu dan bukan Melayu
bersepakat merancang strategi untuk menuntut kemerdekaan Tanah Melayu daripada
British.
Walaupun
pelbagai halangan dan rintangan dihadapi oleh pemimpin-pemimpin kaum dalam
menuntut kemerdekaan, termasuk pemberontakan bersenjata oleh parti kominis
Malaya, kepimpinan YTM Tunku Abdul Rahman yang mewakili kaum Melayu telah
memujuk Tan Cheng Lock yang mewakili
kaum Cina dan V.T.Sambantan yang mewakili kaum India untuk berunding mengenai
syarat-syarat kemerdekaan antara mereka dengan stau hati. Mereka
bersatupadu dan mengadakan rundingan
demi rundingan dengan pihak Inggeris dan Raja-Raja Melayu untuk menyediakan
Perlembagaan Kemerdekaan sebagai syarat
asas mencapai kemerdekaan.
Perlembagaan
kemerdekaan yang disediakan oleh Pesuruhjaya
Reid, satu jawatankuasa Khas yang dibentuk oleh British dalam proses
memenuhi tuntutan kemerdekaan telah masukkan beberapa perkara penting dalam
draf Perlembagaan Kemerdekaan, terutamanya hak
keitimewaan orang Melayu/Bumiputra
seperti terdapat dalam Undang-undang Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu
yang dikuatkluasakan pada tahun 1948. Kepentingan sah kaum bukan Melayu pada
pertama kalinya disertakan dalam satu dokumen resmi kerajaan di Tanah Melayu
yang dirujuk sebagai Perlembagaan Kemerdekaan.
Perlembagaan Kemerdekaan yang mendukung hak istimewa kaum Melayu dan
kepentingan sah bukan Melayu dibawah ke meja rundingan yang disertai oleh
wakil-wakil kaum, Raja-Raja Melayu dan penjajah British. Perlembagaan
Kemerdekaan dapat persetujuan daripada
semua pihak terutamanya Raja-Raja Melayu.
Dengan
itu, lahirlah Perlembagaan Kemerdekaan yang dipersetujui oleh orang
Melayu,Cina,India, British dan Raja-Raja Melayu. Kaum Melayu rela dan sanggup
menerima kaum Cina dan India yang membanjiri Tanah Melayu ketika itu sebagai
warga negara Persekutuan Tanah Melayu. Sijil warga negara dikeluarkan
kepada orang India dan Cina dengan
mudahnya. Dokumen kerakyaatan merupakan
dokumen yang menobatkan kaum bukan Melayu dengan hak mengundi dalam pilihan
raya untuk memilih wakil rakyat dalam membentuk sebuah kerajaan yang demokratik
. Perlu diingatkan bahawa hak mengundi
membentuk kerajaan adalah merupakan satu-satunya hak istimewa yang tidak mudah diperolehi
dimana-mana negara dalam dunia dengan begitu mudah. Persetujuan kaum Melayu
untuk anugerahkan status kerakyataan dan terusnya hak mengundi untuk bukan
Melayu mendapat sanjungan tinggi daripada dunia khususnya pemimpin-pemimpin
teragung dari negara India seperti Perdana Menteri pertama India, Jawaharlal
Nehru.
Perlembagaan
yang dipersetujui oleh pelbagai kaum pada ketika itu telah membebaskan ‘Tanah
Melayu’ daripada cengkaman penjajah British pada 31Ogos 1957. Dengan itu, Orang
Cina dan India yang menjadi warga negara Persekutuan Tanah Melayu dirujuk sebagai warga negara Persekutuan
Tanah Melayu dan bukan lagi dirujuk sebagai bangsa asing di Tanah Melayu. Malah , status orang
Cina dan India telah berubah daripada ‘bangsa imigiran’ kepada ‘Rakyat Tanah
Melayu’. Ini bermakna, kemerdekaan pada tahun 1957 telah bantu mengubah
identiti orang Cina dan India kepada
identiti yang lebih mulia dan membanggakan.
Rakyat Malaysia perlu sedar bahawa
kemerdekaan sahaja tidak akan menjamin perpaduan dan kejayaan sesebuah negara
terutamanya negara yang penduduknya bersifat
majmuk. Petelingahan antara kaum, menyiksa dan membunuh malah menghapus
kaum minoriti kerana berbezaan agama dan etnik masih berlaku dibeberapa negara-negara di
dunia yang merdeka terutamanya negara-negara yang berbilang etnik dan
agama. Dunia pernah menyaksikan kes
genocide atau penghapusan bangsa di
Rwanda,Afrika dan Bosnia Herzegovina.
Kumpulan masyarakat majoriti etnik Hutu (85%) yang tertinggalan dalam bidang
ekonomi membunuh lebih setengah juta orang kumpulan masyarakat minoriti etnik
Tutsi (15%) yang menguasai ekonomi negara di Rwanda. Di Serbiapula, etnik Serb
yang beragama Kristian membunuh etnik
Bosniak Bosnia dan Herzego yang beragama
Islam kerana berbezaan agama. Adalah dilaporkan hampir 200,00 orang Bosnia
betragama Islam dibunuh, hampir 50,000 wanita Islam diperkosa dan hampir 2 juta
orang Islam diusir dari Serbia oleh etnik majoriti di Serbia antara tahun
1992-1995. Di Sri Lanka pula masih
terdapat konflik antara kaum Majoriti Singalese dan Minoriti Tamil dan
dilaporkan hampir setengah juta orang Tamil terkorban dalam perang saudara.
Peristiwa pengapusan kaum minoriti oleh kaum majoriti tersebut jelas membuktikan faktor pencapaian kemerdekaan
sahaja tidak akan menjamin rakyat
pelbagai kaum dan agama hidup barsatu
am,an dan damai. Apa yang penting adalah semangat hidup bersama, membantu
sesama, menghormati berbezaan antara kaum, mengambil pendekatan sederhana dalam
menyelesai sebarang masalah yang timbul dikalangan rakyat dan menolak sebarang bentuk fanatisme adalah
asas perpaduan sesebuah negara.
Sehubungan ini, Malaysia
menjadi negara contoh yang berjaya
memelihara keharmonian dan perpaduan antara rakyat yang pelbagai kaum
dan agama sejak merdeka pada tahun 1957. Walaupun kaum Melayu merupakan kaum
paling besar iaitu 66.7% berbanding dengan kaum Cina 24.6% dan kaum India
7.4%, hubungan harmoni antara
berbilang kaum masih subur dan perbezaan antara kaum terus menjadi
kekuatan kepada Malaysia. Boleh dikatakan kejayaan Malaysia adalah hasil
pengurusan perbezaan yang cekap oleh kerajaan
yang memerintah sejak merdeka pada tahun 1957. Kerajaan Malaysia
sentiasa mendukung prinsip Kepelbagaian dan kesederhanaan atau wasatiyah dan lebih mementingkan
keadilan sosial.
Kepelbagaian menjadi asas dan teras
kekuatan dalam membentuk sebuah negara dan bangsa Malaysia malah warisan yang
perlu ditahan oleh generasi paska kemerdekaan.
Perlu ditekan di sini
bahawa perpaduan antara rakyat pelbagai kaum di Malaysia bukanlah diwujudkan dengan proses asimilasi seperti terdapat di kebanyakan negara-negara
lain tetapi melalui proses integrasi.
Dalam konsep integrasi nasional, tidak timbul masalah mana-mana kaum atau etnik gugur atau meninggalkan
identiti mereka dalam membentuk bangsa
Malaysia.
Sehubungan ini,
Malaysia membenarkan rakyat kebebasan mengamalkan agama masing-masing kaum
seperti tercatit dalam Perlembagaan,
menawarkan peluang kepada rakyat memiliki kekayaan tanpa batas, membuka peluang
kepada warga bukan Melayu mempelajari Bahasa ibunda masing-masing dengan
bantuan kerajaan, bebas mengamalkan budaya masing-masing. Hidup bersatupadu,
bersatu menghadapi sebarang ancaman dari luar,, menolak sebarang bentuk
keganasan, perkauman dan fanatisme,
mementingkan konsep hidup bersama atau coexist adalah
merupakan warisan rakyat Malaysia .
Malaysia adalah bumi
yang tercinta kita mewarisi. Disinilah pelbagai kaum,pelbagai agama, pelbagai
budaya dapat hidup aman dan damai .
Malaysia merupakan tanah tumpah darah kita dan ini lah tanah yang kita
harus menabur bakti. Inilah negeri ibupertiwi kita.
Oleh itu, tanpa mengira perbezaan kaum, agama, budaya
dan ideologi politik, marilah kita bersatu
mempertahankan warisan kita
agar bukan sahaja kita dapat hidup aman,
damai ,sejahtera malah dapat menjamin
masa depan yang sejahtera dan cemerlang
bagi generasi akan datang. Malaysia disinilah lahirnya sebuah Cinta.
Marilah kita mengkibarkan jalur gemilang
dalam menzahirkan rasa cinta dan
patriotik kita kepada negara yang diwariskan oleh pelopor-pelopor kemerdekan.